Εγώ κι εσύ μαζί, ίδιοι και διαφορετικοί!

Δεκέμβρης μήνας Χριστουγεννιάτικος, όμως εμείς αφιερώσαμε τις πρώτες του μέρες στην διαφορετικότητα, στην αναπηρία, στα δικαιώματα των παιδιών.

Ξεκινήσαμε βλέποντας την ταινία μικρού μήκους της αγαπημένης Disney "Μέρα και Νύχτα", η οποία μας χάρισε πολύ γέλιο και άφθονη τροφή για σκέψη.

Σε τι μοιάζει η μέρα με τη νύχτα; Σε τι διαφέρει; Υπάρχει κάτι κοινό μεταξύ τους; Πώς αισθάνονται την κάθε στιγμή; Στο τέλος της συζήτησης, ξαναβλέπουμε την ταινία με .... άλλο μάτι αυτή τη φορά.

Χωριζόμαστε σε ζευγαράκια, παρατηρούμε και συζητάμε τις ομοιότητες και τις διαφορές μας. Μπορεί να είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι, όμως έχουμε τα κοινά μας στοιχεία είτε αυτά είναι εξωτερικά και φαίνονται είτε είναι μέσα μας, πράγματα που αισθανόμαστε ή θέλουμε/μπορούμε/μας αρέσει να κάνουμε.

Διαβάζουμε το βιβλίο "Δεν πειράζει να είσαι διαφορετικός". Ζωγραφίζουμε τον εαυτό μας και έναν φίλο μας που έχει κάτι διαφορετικό από μας (μερικές από τις ιδέες των παιδιών: έχει μεγάλη μύτη, έχει μεγάλα αυτιά, είναι σε αναπηρικό καροτσάκι, είναι τυφλός, είναι κοντός, είναι ψηλός, δεν έχει μαλλιά, είναι αδύνατος, είναι από άλλη χώρα).

Διαβάζουμε και το βιβλίο "Χωρίς φτερά στο γελαστό πλανήτη" και τοποθετούμε τον εαυτό μας στο γαλάζιο ουρανό...

Είδαμε αποσπάσματα από βιντεάκια: καλαθοσφαίση με αμαξίδιο, ζωγραφική με το στόμα και με το πόδι, δελτίο στη νοηματική, τυφλός που κινείται με μπαστούνι στις ειδικές πλάκες του πεζοδρομίου ή με σκύλο οδηγό. Τα παιδιά μετά ζωγράφισαν αυτό που τους έκανε εντύπωση.

Βλέπουμε πίνακες ζωγραφικής που τους ζωγράφισαν με το στόμα. Γνωρίζουμε τη γραφή Braille που χρησιμοποιούν οι τυφλοί και την Ελληνική Νοηματική Γλώσσα (ΕΝΓ) που χρησιμοποιούν οι κωφοί. Τραγουδάμε μια στροφή από το "τρίγωνα κάλαντα" στη Νοηματική και μαθαίνουμε το όνομά μας με το δακτυλικό αλφάβητο.

Διαβάζουμε το βιβλίο "Η Αργυρώ γελάει" και προσέχουμε τι λέει.

Η Αργυρώ γελάει

Η Αργυρώ γελάει, η Αργυρώ τραγουδάει.

Η Αργυρώ στα χέρια του μπαμπά πετάει, η Αργυρώ κάνει κούνια και χαμογελάει. Η Αργυρώ είναι καλή, η Αργυρώ είναι πονηρή, η Αργυρώ είναι χαρούμενη, η Αργυρώ είναι λυπημένη. Η Αργυρώ χορεύει, η Αργυρώ ιππεύει. Η Αργυρώ στη θάλασσα κοίτα πώς κολυμπάει, η Αργυρώ στα βράχια κρύβεται και μας γελάει.

Η Αργυρώ κρύβεται η πονηρή! Η Αργυρώ φανερώνεται με δυνατή φωνή. Η Αργυρώ είναι άγρια και θυμωμένη, η Αργυρώ είναι περήφανη κι ευχαριστημένη. Η Αργυρώ τσαλαβουτάει, η Αργυρώ στριφογυρνάει. Η Αργυρώ από το αυτοκίνητο μας χαιρετάει. Η Αργυρώ μες το μουσείο βόλτα πάει. Η Αργυρώ λύνει σωστά την άσκηση, η Αργυρώ τη λύνει λάθος. Η Αργυρώ νιώθει αδύναμη και κλαίει, η Αργυρώ νιώθει δυνατή και τίποτα δεν λέει (……) Η Αργυρώ με πινέλα χαίρεται να ζωγραφίζει κι ύστερα τις ζωγραφιές πετά ή τις χαρίζει. Η Αργυρώ το σκοτάδι νιώθει γύρω της και το φοβάται, αγκαλιές θέλει για να ζεσταθεί και παραμύθια για να κοιμηθεί.

Αυτή είναι η Αργυρώ:

ένα παιδάκι σαν κι εμένα

ένα παιδάκι σαν κι εσένα.

Συγγραφέας: Τζιν Γουίλις/ Εκδότης: Πατάκης/ Μετάφραση: Μανδηλαράς Φίλιππος

Συζητάμε ποια μπορεί να είναι η Αργυρώ και πώς τη φανταζόμαστε. Αποτυπώνουμε στο χαρτί τις σκέψεις μας.

Ήρθε η ώρα να γνωρίσουμε την Αργυρώ. Άραγε τη φαντάστηκε κανείς έτσι;

Την Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου επισκεφτήκαμε την ΕΛΕΠΑΠ Χανίων και είχαμε την ευκαιρία να παίξουμε με κάποια από τα παιδιά των τμημάτων της πρώιμης παρέμβασης του παραρτήματος. Στην αρχή, αφού γνωριστήκαμε σε κύκλο, σηκωθήκαμε, βάλαμε μουσική και επικοινωνήσαμε με διάφορους τρόπους...γίναμε καλικατζαράκια, χορέψαμε, ενώσαμε τις μύτες μας, τις πλάτες μας, τα χέρια μας, αγκαλιαστήκαμε και γίναμε όλοι μια παρέα.

Βγήκαμε στην αυλή όπου παίξαμε μια σκυταλοδρομία αγάπης. Χρειάζεται να ρίξουμε το συστατικό της αγάπης μέσα στο καζάνι για να σώσουμε τη μαγεία των Χριστουγέννων. Όμως για να το φτάσουμε, πρέπει να μη μας καταλάβει η μάγισσα. Τα πρώτα παιδιά μεταφέρουν τις καρδιές σε ένα πανί. Όταν φτάσουν στο προορισμό τους τις δίνουν στα επόμενα. Τα επόμενα δημιουργούν μία σειρά ο ένας δίπλα στον άλλο, την “αλυσίδα της αγάπης” όπου ο ένας δίνει στον άλλο καρδιές και ο τελευταίος τις ρίχνει στο καζάνι. Όταν η μάγισσα έρχεται να επιθεωρήσει τη κατάσταση, τα παιδιά γίνονται αγάλματα και σταματούν τις εργασίες.

Τελικά μάλλον τα παιδιά κατάφεραν να ξεγελάσουν τη μάγισσα...

Η εμπειρία ήταν μοναδική! Το τέλος μας επιφύλασσε μια ανταλλαγή δώρων. Εμείς τους χαρίσαμε μια χειροποίητη κάρτα με ευχές και μια γιρλάντα με αστεράκια και δεντράκια που έγραφαν "εγώ" - "εσύ". Εκείνοι μας χάρισαν μια ομαδική τους εργασία με τίτλο "Αποστολή Διάσωσης"!